Seni bembeyaz bir kundakta kaybettim
Ağırlığa dayanamam diye arkama bakmadan
Yolları güneşin buzu eritmesi gibi erittim
Geçtiğim yerlerde hiç iz bırakmadan
Saymadım sensiz kaç mevsim eskittiğimi
Veda törenlerini sevmeyişim beklide ondan
Sırf seni hatırlıyorlar diye
Akşamları yıldızları seyrettim
Sana şiirler yazdım her gece gözyaşlarından
Zamanı hayatın gizli düşüncelerinde tükettim
Hafızama saraylar diktim sana ait düşlerden
Sana kavuşmak için el açıp dualar ettim
Sadece seni, yalnız seni diledim Allah’tan
İşte bu gün
Yine beyaz bir örtü içinde sana geldim
İlk değil ama bu son gelişim
Suskunluğumda ondan
Bak sana vuslatı yaşatıyorum
Gözlerin dalmalı sevinçten
Okuma anlamasın boynumdaki yaftadan
Seni beyaz kundak içinde
Dostlarımı da bir yağlı ipin kollarında terk ettim