Merhaba öğretmenim,
Ben hali vakti yerinde olan bir ailenin ilk ve tek evladıyım. Aynı zamanda ailenin ilk torunuyum. Biz dedem, anneannem, babam ve annemle birlikte beş kişilik bir aileyiz. Yani benimle birlikte tabi...
Ben bu sene yedi yaşındayım. Anaokulunda hep oyun oynadık ama şimdi hep ders yapıyoruz. Ama sizi çok seviyorum öğretmenim. Bazen bizimle ilgili çok güzel hayallerinizden bahsediyorsunuz. Ben sizin düşündüklerinizi düşünmeye çalışıyorum. Düşünüyorum, düşünüyorum ama bir türlü sizin gördüğünüz hayalleri göremiyorum. Neden diye soracak olursanız;
Ben bu güne kadar ben hiç hayal kurmadım öğretmenim. Henüz küçücük çocukken babam ve annem her gün bana oyuncaklar, şekerler aklıma bile gelmeyecek yiyecek içecekler getirirlerdi. Bu güne kadar ben ailemden hiçbir şey istemedim. İstemedim çünkü istememe izin vermeden her şeyi bana verdiler. Anneannem elinde bal-süt karışımı ile peşimden koşar, annem ise karışık meyve suyunu içirebilmek için odalarda adeta saklambaç oynuyoruz. Sabah kalktığımda beni annem giydirir. Anneannem yemeğimi yedirir, sütümü içirir. Çantamı babam hazırlar, dedem ise anne babamdan gizlice cebime para sıkıştırır. Çantama çeşit çeşit yiyecek ve içecekler doldururlar. Sanırım şimdi neden öğlen yemeğimi yemediğimi de anlamışsınızdır sanırım.
Okuma yazmaya başladığımda bir hikâye kitabında okumuştum. Eskiden hem de çok eskiden süper market değil ya market bile yokmuş. Köyün birinde bir çocuk yaşarmış. En çok sevdiği şey iki bisküvi arası lokummuş. Dünyaları verseler o kadar mutlu olmazmış. Ayağında lastik ayakkabı giyermiş. Hiç boyalı kalemi yokmuş, hem de saman kâğıdından defterleri varmış. Ama çok güzel hayalleri varmış. Yüreğinde umut tohumları yeşerirmiş her sabah. Hayallerinde bisiklete binermiş, uçurtmalar uçururmuş. Ama hiçbir zaman bisikleti olmamış o çocuğun öğretmenim.
“Sahi sizin hiç bisikletiniz oldu mu öğretmenim?”
Benim üç tane bisikletim var öğretmenim; birisi vitessiz, birisi vitesli diğeri ise akülü öğretmenim. Ama ben hiçbirini sevmiyorum öğretmenim. Ama sizi her sabah yürüyerek gelirken görünce üzülüyorum öğretmenim. Hava çok soğuk ama siz her sabah yürüyerek geliyorsunuz. Hava çok soğuk, o kadarda soğukta yol yürüyorsunuz ama nasıl oluyor da sıcacıksınız öğretmenim?
Geçenlerde derste bahsetmiştiniz; Mehmet’i Doktor, Aslı’yı Hemşire, Kerem’i Mühendis ve her arkadaşımızı bir meslek sahibi olarak hayal ettiğinizi söylemiştiniz. Benim için sen harika bir Avukat olacaksın dediniz öğretmenim. Sahi siz mi Avukat yapıyorsunuz öğretmenim?
Öğretmenim;
Sizden Avukat olmak istemiyorum. Bana hayal kurmayı öğretir misiniz öğretmenim? Sizin hayallerinizden bir kısmını bana öğretir misiniz? Bana hayal kurmayı öğretin öğretmenim. Öğretin ki bende anne babama hayal kurmayı öğreteyim öğretmenim.
Bana hayal kurmayı öğretin öğretmenim.
2011