Tüm dostlar yıldızlarla kayıp gittiler
Bir sen birde karanlıktaki gölgem kaldı
Dostluklarda yetişmiş umutlarımın filizlerini
Kalbimi kırmadan çok önce kırdılar
Aklımda hatıralar birde eski mevsimler kaldı
Gün ortasında gece koynuma girerken
Gecelerim gündüzün sıcaklığından mahrum
O siyah saçlarım dün gecede esir kaldı
Bir sen bir de karanlıktaki gölgem olmasa
Alışkanlıklarımla rüyalarımda buluşacaktım
Son gemide batarken tüm ihtişamıyla
Gemiyi terk etmeyen kaptanı deryalar gibi
Bir sen bir de karanlıktaki gölgem kaldı
İlkbahar yağmurlarıyla gelmiştiniz bana
Kışın ardından güneşin ilk dokunuşu gibi
Yağmur damlalarının sellerle coşması gibi coştuk
Zorluklara yüreğimizi kalkan yaptık ama
En mutlu günlerimiz hatıralarda kaldı
Tüm olumsuzluklara inat
Bir sen birde karanlıktaki gölgem kaldı